Een heel sPeelciale familievoorstelling,
op heel sPeelciale plekken in de Peel,
over heel sPeelciale mensen,
in een heel sPeelciale vorm…

…om zoveel mogelijk mensen (van binnen en buiten de regio)
te laten zien en beleven hoe mooi en bijzonder de Peel was en is!

Dat was de ‘missie’ waarmee we begonnen aan de productie van ‘Weg uit de Peel’. Jacques en Casper waren al eerder bezig geweest het boek van Jacques, dat in 1997 verscheen, in een theatervorm te ‘gieten’. Daarbij kwamen ze nogal wat obstakels tegen, waardoor het idee in de spreekwoordelijke koelkast eindigde…

Van wor ik bén

Toen Jacques een uitvoering van ‘Van wor ik bén’ in Gemert had bezocht begon alles in die koelkast wat te verschuiven:
Casper deed de techniek bij ‘Van wor ik bén’, een monsterproductie van Toneelgroep ’t GAT in Gemert, onder (productie-)leiding van Bas. Na afloop werd er voorzichtig wat gepraat over het oppakken van de theaterversie van ‘Weg uit de Peel’. Nadat Bas het boek had gelezen (en daarbij al aardig wat aantekeningen had gemaakt) werd besloten tot een eerste echte vergadering. Er zouden er nog vele volgen…

‘Weg uit de Peel’ moest er komen! Dat was de voornaamste conclusie van dat eerste overleg. De heren gingen uit elkaar met de opdracht om eens na te denken wat de mogelijkheden waren of konden worden…

De Theatermakers

Kort daarna werden alle plannen en (on)mogelijkheden naast elkaar gelegd en bleek het toch wel een heel groot project te (kunnen) worden! Aan enthousiasme en ideeën geen gebrek! Daarom werd al snel besloten om, in eerste instantie alleen voor ‘Weg uit de Peel’ een stichting in het leven te roepen. Verbazend genoeg was de domeinnaam ‘detheatermakers.nl’ nog vrij dus dat werd de even simpele als toepasselijke naam voor de samenwerking.

De taken werden helder verdeeld:
Jacques zou het boek verwerken in een script en de regie op zich nemen.
Bas werd verantwoordelijk voor de productie en de promotie.
Casper ging zorgen voor alle technische zaken en de logistiek.
Natuurlijk werden hier (in de personen van Addie Smolders en Ron Bons voor de regie, Emile van Geenen en Wendy Roberts voor productie en Rick van Deursen voor de techniek) nog ‘assistenten’ bij betrokken. Anders werd de klus, zelfs voor de drie Theatermakers, wat te groot…

Audities

In juni 2017 waren de audities. Na enkele oproepen in lokale en regionale media en het onvermijdelijke internet meldden zich daar wel héél veel mensen voor aan! In totaal meer dan 140 gegadigden voor iets meer dan 30 tekstrollen. Dat was even (positief) schrikken! Het leek wel of heel ’toneel-minnend’ Limburg en Brabant een rol wilde in dit bijzondere project! Er moest gekozen worden, soms op heel kleine details, en na een erg enerverend weekend kon de ‘cast’ gepresenteerd worden…
Er werd een ‘Brabantse’ en een ‘Limburgse’ cast samengesteld. Zodoende werd het hele traject, vooral rondom alle uitvoeringen, niet te zwaar te maken voor de jeugdige spelers en de mensen die de grotere rollen zouden spelen.

In juli 2017 werd de ‘Kick-off’ van de productie gehouden, in het Boerenbondsmuseum te Gemert. In de tussentijd hadden zich (heel) veel acteurs en actrices, die helaas waren afgevallen voor een tekst-rol, aangemeld als figurant en/of backstage-medewerker. Blijkbaar wilden veel mensen ‘op welke manier dan ook’ betrokken zijn bij ‘Weg uit de Peel’. Een signaal dat er weleens iets bijzonders kon ontstaan…

Repetities

De repetities begonnen op zondag 3 september. Omdat onze cast uit heel Limburg en Brabant kwam (en zelfs van buiten de landsgrenzen: België), werd besloten om in beide provincies een repetitieruimte te zoeken. Dat werden de Theaterboerderij in Nederweert (L) en het Parochiehuis in Bakel (B).

Er werd keihard gewerkt, vol enthousiasme en in een heel fijne onderlinge sfeer. De term ‘Peel-familie’ begon al voorzichtig zijn intrede te doen…

In januari 2018 werd het ineens veel drukker bij de repetities: Toen kwamen de figuranten er ook bij en werd de ‘familie’ ineens verdubbeld in omvang. Ook de groep kinderen nam flink toe: In verband met de wetgeving werden er twee groepen geformeerd: Het Limburgse en het Brabantse schoolklasje werden ‘geboren’.

Papieren, papieren en nog eens…

In de tussentijd werd er, vol ongeduld, gewacht op de vele vergunningen die nodig waren om het stuk te spelen op de beoogde locaties. Ergens onze eigen schuld: Wij wilden zonodig ‘midden in de Peel’ spelen!

Hadden we van tevoren geweten wat voor procedures daar allemaal voor nodig waren…. dan hadden we het ook gedaan! Dit verhaal hoort thuis ‘in de Peel’ en nergens anders, vandaar onze (ambitieuze) keuzes voor:
– Ospel (de Grote Pelen)
– Deurne (Leegveld)
– Vredepeel (terrein bij de kazerne van het DGLC)
– Bakel (Grotel)
Gelukkig waren alle ‘papieren’ uiteindelijk op tijd binnen, hoewel dat soms ‘op de valreep’ gebeurde… Dankzij de bereidwilligheid van Staatsbosbeheer om mee te denken met onze productie konden we echt op heel ‘sPeelciale’ plekken gaan spelen.

Iets met euro’s

Ook het financiële plaatje moest nog ingevuld worden… Een productie als deze kost nou eenmaal geld… Gelukkig was daar de Provincie Limburg die het belang van ‘Weg uit de Peel’ inzag! Dankzij die subsidie konden in elk geval de eerste kosten dekken.
Later kwamen daar gelukkig de bijdragen bij van:
– Prins Bernhard Cultuurfonds
– Gemeente Weert
– Gemeente Deurne
– Gemeente Venray
– Gemeente Gemert-Bakel
– Rabobank Peel-Noord
Helaas hebben we van de provincie Noord-Brabant nooit iets positiefs vernomen… Gelukkig kan dat in de toekomst nog veranderen!

De beestenbende

Achter een computer is het, letterlijk en figuurlijk, laten ‘opdraven’ van een paard met koets en een mooie witte geit natuurlijk een kwestie van de goede toetsen raken… Om zoiets ook daadwerkelijk te laten gebeuren in een theater is toch wat anders!
Gelukkig kwamen we, via-via, team ‘Het Koetsje’ op het spoor! Wat een verademing! Via de koetsiere (is dat de vrouwelijke vorm van een ‘koetsier’?) Garima Ten Hoeve konden heel makkelijk, heel fijne afspraken gemaakt worden over de inzet van een prachtig paard, Diablo, en een dito koets! Dat zowel paard als koets uit de buurt van Maastricht (!) moesten komen kon gelukkig ook heel makkelijk worden opgelost. Voor de reprise van ‘Weg uit de Peel’ in juni 2019 mocht er zelfs een tweede paard aan de cast toegevoegd worden: Kareltje!

Dan nog de geit… De rol van ‘Witte’, in het verhaal ook ‘Constance’ genoemd is cruciaal, vooral voor de eindscène van ‘Weg uit de Peel’. Voor de grap, maar toch redelijk serieus, werd overwogen om dan zelf maar één of twee geiten aan te schaffen. Rond het huis van Casper zouden die dieren prima kunnen vertoeven…
Gelukkig heeft het Boerenbondsmuseum in Gemert een prachtige ‘huisgeit’; Saartje. Zij mocht bij ons komen logeren rondom alle uitvoeringen en speelde de sterren van de hemel!
De Saartje van de eerste reeks voorstellingen was al op leeftijd. Daarom werd zij in het Boerenbondsmuseum vervangen door een iets jongere versie. Voor het gemak ‘Saartje 2’ genoemd. Zij zet in de reprise-uitvoeringen haar beste pootje voor.

Decor

Terwijl de Theatermakers ‘op de achtergrond’ druk bezig zijn met allerhande ‘regeldingen’ begint het verhaal echt vorm te krijgen. Hier en daar wordt het één en ander aangepast in het script maar in de basis zien we het stuk en de onderlinge relaties groeien. Mooi!
Maar we zijn er nog lang niet. Wat te denken van het decor?
We wilden ‘de Peel’ de hoofdrol laten spelen in het verhaal. Dat gaat niet als er allerhande ‘bouwsels’ staan die het zicht op dit prachtige gebied belemmeren. Gelukkig was daar Ron Reffeltrath met de decorploeg! Na eerdere ideeën over transparantie projectiefolie (te duur), decorstukken op rails (niet te duwen) en in-uit-opklapbare elementen (beetje te ‘klapperig’) was daar ‘ineens’ die prachtige maquette! Een decor dat alleen bestaat uit de ‘geraamtes’ van gebouwen, die alleen ‘opvallen’ als het moet… Even simpel als geniaal!
Het hoefde ‘alleen nog maar gebouwd te worden’… Gelukkig ging ook dat voortvarend en konden we ‘de Heikant’ relatief vlot opbouwen op de diverse speellocaties.

Kostuums

De kostuums werden vakkundig en met oog voor historie verzorgd door José Vercoulen. Vanuit haar verhuurbedrijf (Paljas) werden stapels kleding meegenomen naar de repetities. Ga er maar aanstaan: Méér dan 80 spelers en figuranten waarvan een aantal ook nog eens meer dan één ‘outfit’ nodig heeft! Geweldig zoals dit werd geregeld! Bij het samenstellen van de kostuums bleek dat sommige kleding nog te netjes was… José introduceerde daarvoor de term ‘verPelen’: Het oud en smerig maken van kostuums met thee, modder, etc.

Jannekedam

Natuurlijk bestaat een theater, ook al staat het tijdelijk in de Peel, niet alleen maar uit een ’toneel’ en een ’tribune’. Het is voor de spelers en de medewerkers ook wel prettig om ergens een ‘onderkomen’ te hebben…
Daarvoor werd op iedere locatie een compleet ‘spelersdorp’ opgebouwd door een ‘spontaan ontstane’ groep die zichzelf de naam ’tententeam Meijel’ gaf. Zij zorgden ervoor dat het verblijven ‘achter de schermen’ zo aangenaam mogelijk werd en bouwden daarvoor de grimeer-tent, productie-tent, catering-tent en twee cast-tenten op. Daarnaast konden we beschikken over een luxe camper waarin onze nachtwachten verbleven. Echt een ‘compleet dorp’ met alle gezelligheid vandien!